آنک منم پا بر صلیب باژگون نهاده
شعر و ادبیات فارسی، اجتماعیآنک منم پا بر صلیب باژگون نهاده
شعر و ادبیات فارسی، اجتماعیچشم آفتاب
|
در انتظار تو می نشستند ثانیه ها سرک می کشید خورشید شاخسار بید پیر خطوط پیکر بلورینت هزاران هزار خورشید کومه ام از لحن خنده هایت پر می شد از اشتیاق از داغ نوازشهای تو چشم آفتاب را یادت هست |
 |
دوست عزیزم پرهام !
سلام و نمیدانی چقدر خوشحالم که تو را این جا پیدا کردم.
احساس تو را در این شعر با سر انگشتانم لمس کردم، مثل وقتی که دسته گل بزرگی از رز سرخ مخملی را به سینه می چسبانی، با دست نوازشش می کنی و با عطرش خمار...
همیشه بنویس دوست خوبم، تو خوب می توانی!
و همیشه منتظر خواندنت هستم...
نازنین جان
این احساس قشنگت را می ستایم
احساس توست که از هر سنگ خاره ای مخملی می سازد
سپاسگزارم